Van 1958 tot en met 1994 is Lotus actief geweest in de Formule 1 racerij. In die periode werden 79 Grand Prix overwinningen, 7 constructeurs kampioenschappen en 6 wereldkampioenschappen voor rijders behaald. Het totaal aantal starts van een Lotus in een Grand Prix bedraagt 491. Die 79 overwinningen geven Lotus de vierde plaats in de lijst van meest succesvolle constructeurs, achter Ferrari, McLaren en Williams. Daarnaast werden nog 107 pole positions en 71 snelste rondes behaald.

Lotus Formule 1 auto's: 

16 (1958-1959)

De eerste Formule 1 Lotus, met de Coventry Climax motor voorin en de befaamde "queerbox" versnellingsbak. Onbetrouwbaar en daardoor niet erg succesvol.

18 (1960)

In navolging van Cooper plaatste Chapman de motor in het midden. Stirling Moss won de GP van Monaco met de auto van Rob Walker: de eerste Lotus GP-overwinning.

21 (1961)

Innes Ireland won hiermee de GP van de verenigde Staten en behaalde daarmee de eerste overwinning voor Team Lotus .

24 (1962)

Terwijl andere teams van Lotus deze auto met conventioneel buizenchassis geleverd kregen, ontwikkelde Chapman voor zijn eigen team de revolutionaire 25. Toen de klanten daar achter kwamen, waren ze niet blij.

25 (1962-1965)

Chapman paste de monocoque bouwwijze toe op een moderne formule 1 auto en had daarmee een winnaar in handen. Jim Clark behaalde op Spa Francorchamps de eerste van zijn 25 GP overwinningen met Lotus en werd in 1963 wereldkampioen.

33 (1964-1965)

Bezorgde Jim Clark in 1965 zijn tweede wereldkampioenschap.

43 (1966/67)

Coventry Climax leverde geen motoren meer en de BRM H-16 was bepaald geen succes. Toch won Clark, niet zonder geluk, de GP van de Verenigde Staten van 1966, de enige GP overwinning in de geschiedenis met een 16-cylinder motor.

49 (1967-1970)

Het was Colin Chapman gelukt om geld van Ford los te krijgen voor een Formule 1 motor. Mike Costin en Keith Duckworth ontwikkelden de Ford Cosworth DFV V8, die bij zijn debuut in de GP van Zandvoort in 1967 door Clark direct naar de overwinning gestuurd werd. Na het verongelukken van Clark in april 1968 nam Graham Hill het teamleiderschap over en behaalde met de 49 het wereldkampioenschap. Jo Siffert won in datzelfde jaar de GP van Engeland met een 49.

56B (1971)

De 56B was gebaseerd op de vierwielaangedreven Indianapolisauto van 1968 en voorzien van een Pratt&Whitney gasturbine; de auto debuteerde pas in 1971 en het werd geen succes.

63 (1969)

De 63 had een gewone Ford Cosworth motor, maar nog wel 4-wielaandrijving; ook dit werd geen succes.